Veel gestelde vragen:
Twintig jaar geleden heb ik mijn laatste Klokhuis gepresenteerd. Tegenwoordig zijn het dan ook niet kinderen, maar ‘ex-kinderen ‘ tussen de 25 en de 40 die mij op straat herkennen als ‘de meneer van Klokhuis’.
Wat vond je het leukste van werken bij het Klokhuis?
Ten eerste kom je nog eens ergens: ik heb aan een parachute gehangen, in een onderzeeboot gevaren, de oven van een crematorium leeg geschraapt, door het riool gekropen en in reddingshelicopters gevlogen. Maar misschien nog interessanter vind ik het antwoord vinden op vragen die heel erg simpel lijken: waar haalt de visboer zijn mosselen vandaan? Hoe maak je house-muziek? Wat is het verschil tussen deftig en plat Haags? Om dat soort dingen in een paar minuten uit te leggen is een heel gepuzzel. En dat gepuzzel vind ik leuk werk .
Wat vond je de leukste aflevering die je gepresenteerd hebt?
Moeilijk kiezen uit 600 afleveringen! Maar als het echt moet: die twee afleveringen over de mummie waren wel heel bijzonder. Hoe we met een hypermodern medisch scan-apparaat van een 2500 jaar oude mummie een scan lieten maken die door een (toen nog revolutionaire) 3D-printer werd omgezet in een schedel van was. En hoe een sympathieke professor in Engeland aan die schedel het gezicht terug gaf van het 16-jarige Egyptische prinsesje aan wie die schedel ooit toebehoorde. Geschiedenis, cultuur, emotie en techniek – een droom van een aflevering!
En verder heb ik natuurlijk ook veel knappe, inspirerende mensen mogen interviewen. Zoals componist Harry Bannink, die in 1999 overleed. Duizenden liedjes heeft hij geschreven, niet alleen voor Klokhuis maar ook voor talloze andere TV-programma’s en musicals. Terwijl hij mij uitlegde hoe hij te werk ging als hij een tekst van bijvoorbeeld Annie M.G. Schmidt of Willem Wilmink (ook allebei dood) voor zich kreeg, ontstond er spontaan een soort jamsessietje.
Mis je Klokhuis nog we eens?
Soms wel hoor! Een dag lang met een gezellig cameraploegje de bossen in, of de zee op, dat is er nu niet zo vaak meer meer bij. Lekker de hele dag buiten en het dan ’s avonds in het hotel veel te laat maken – daar denk ik eerlijk gezegd nog wel eens aan terug…
